Toya, my liefste kat!

Vanoggend vroeg het Toya my wakker gemaak, so asof sy geweet het dis haar laaste oggend by my. Sy het vreeslik met my gepraat en het ek haar die versekering gegee dat ek baie lief is vir haar en dat sy baie lekker gaan bly by die nuwe mense. My hart was so seer, want hier gaan my liefste kat nou weg, en weet ek nie of sy goeie behandeling gaan kry of nie. Maar dis my enigste uitweg. Sover het nog net een ander vrou my gebel om navraag te doen oor Toya.

Dit was vir my baie erg om afskeid te neem hier by die huis. Sy het besef dat iets aan die gang is en het weg gehardloop elke keer as ek naby haar wou kom. Eindelik is ons in die kar en het ek haar na Shereen geneem waar Toya nou gaan bly.

Ons het lank in haar kamer gesit en gesels en Toya dopgehou waar sy aan alles geruik het. Die bediende het ook ingekom en my verseker dat Toya ‘n baie lekker lewe sal hê, afgesien van die ander 13 katte en 5 honde. En soos Shereen my vertel het, is elkeen van die diere, diere wat hulle iewers opgetel en kom versorg het, of van mense wat oorsee gegaan het wat nie meer na hul diere kan omsien nie.

Ek was tevrede en het daar weggery met die wete dat sy ‘n goeie huis gekry het. Voor ek Fiji toe gaan, sal ek weer gaan kuier en net met haar speel, en hoor wat ‘sy my te vertelle het’ oor haar nuwe huis.

Ek gaan haar baie mis!

My laaste dag

Ek het gisteroggend omstreeks 5 uur wakker geword en in die bed bly lê maar besef iets is drasties verkeerd met my. Alles om my draai in die rondte en is ek so dronk soos ‘n tor. Ek het probeer opstaan, maar nog erger, want ek val oor my voete en moet oral vashou om te kan regop staan. Maar ek moes by die badkamer uitkom want ek was ongelooflik naar.

Hoekom nou vanoggend? Hoekom nou? Het ek gedink. Dis my laaste oggend by die werk en kan ek nie my afskeidsontbyt mis nie! Hulle het egter ‘n afskeid gereël en kan ek dit sekerlik nie mis nie. Maar alles draai om my en is ek so naar.

Ek probeer skeer, maar draai my eie beeld in die spieël in die rondte. Wat ‘n gedoente. Ek kan ook niks eet nie en voel soos die dood en is bleek verby. Eindelik na 'n gesukkel is ek in die motor oppad werk toe, maar ek ry ook so versigtig en stadig, te bang dat ek iets doen wat erge gevolge vir my sou inhou.

By die werk moes ek hoor dat Sharon ook siek is. Vir haar kry ek by die apteek nadat ek ook medisyne gaan koop het. Met die pilletjie in het ek gebid dat ek gou beter sal voel want ek kan nie bekostig om hier by my afskeid, siek te wees nie.

Als het goed afgeloop en het ek ‘n croissant geëet. Almal vra vrae en is nuuskierig oor wat ek gaan doen en hoe ek gemaak het om die werk te kry. Ken ek mense daar? Hoe groot is die eiland? Met waste klere gaan ek werk? Wat is daar te doen op die eiland? Die vrae kom een na die ander en kan ek skaars tyd kry om verder te eet. Maar ek het intussen darem een van Stephane se pannekoeke kon eet, asook vrugteslaai.

My afskeidsgeskenk word aan my oorhandig. Die vorige dag het Maryse my vertel dat daar 2 persone is wat nie ‘n bydrae gegee het nie aangesien hulle glo nie geld het nie. Glo nog nie ‘pay day’ nie. Ag wat maak dit ook nou saak, het ek vir haar gesê, ek is lankal verby daardie stadium dat ek iets van enige iemand verwag. Maar groot was my verbasing toe ek die geskenkpakkie oopmaak. Binne in was ‘n mooi wit hemp met groen blomme en blare op geborduur. Daar is ‘n rooi-oranje swembroek in, ‘n botteloopmaker wat ek om my nek kan dra, en dan die beste van als, ‘n snorkel ‘kit’. Wow, ek was so bly, want nou kan ek begin om te snorkel wanneer ek daar is. Almal wil weet of ek kan snorkel en of ek al scuba duik gedoen het. Nee sê ek, maar daar is altyd ‘n eerste keer. Maar min weet mense dat ek eintlik nie kan swem nie ! Ja, ek is nou nie die beste swemmer wat jy kry nie, maar ek glo nie ek sal sommer verdrink nie, solank my voete net grond kan raak – hahaha.

Ook het ek 'n fotoraampie gekry met foto's in wat deur my geneem is die afgelope tyd. Ja, daar is niemand voorheen wat foto's van enige geleentheid geneem het nie, net ek. En hier kry ek 'n fotoraampie met foto's waarin ek verskyn tesame met ander van die kantoor. Baie 'nice' het ek gedink.

Ek is terug na my kantoor waar ek die laaste klomp werk gedoen het en my tafel in orde probeer kry. Net na 14h00 is ek uit die kantoor nadat ek die wat nog in die kantoor was, vir oulaas gegroet het. Van hier is ek reguit na die Australiaanse Visa Sentrum waar ek my paspoort opgetel het met my visum daarin wat vir ‘n jaar geldig is. Die langste wat ek in die land mag bly, is drie maande op ‘n slag. Maar ek kan soveel kere in en uit die land beweeg soos ek wil. Jippee, het ek gedink. Wie weet, ek mag dalk net van die geleentheid gebruik maak.

Ek is huistoe en het in die bed geklim en kom slaap.

My photography course

I am so excited! I did my first crash course in photography and it is just amazing what one can do with a camera!

Unfortunately I do not have the time to do a more advanced course, but what I have learnt tonight (and will learn next week) is more than what I have known or used before. So now I will take even more photo's and experiment more in all different modes and settings, and use my editing skills to have 'perfect' pictures - just like the pro's!

Well, practice makes it perfect, they say!

Tomorrow is my last day at the office. I was told 'not to bring' anything to eat, as I am the 'guest of honour'. But later, I was told that 'some staff members' did not contribute towards a gift for me because it is not 'pay-day' as yet and they do not have money. Who cares? No need to give me a gift as I do not expect to get anything 'big'. I am past that phase in my life where I need to have a gift.

But the clock is ticking, and a few days from now, I'll be gone, far away on a remote island, sipping on some coconut milk, enjoying the winter sun for a quick tan, and swinging in my hammock. Oh life is good ! Life really starts at 45!

I am so excited !

I got an email this morning from the Australian Visa centre here in Rosebank, Johannesburg. At first I was a bit worried, because they said 10 working days for procession of my visa, and today is 5 days.
My eyes scrolled down the lines until I saw the words - Ready for collection !!!

I am SO EXCITED and will take time off later today to collect my passport.

But here at work, everything is like 'normal'! ( Maybe I am abnormal, and perhaps the reason why I do not fit in with them, or shall I say, a reason why I decided to leave the company )
Everybody is talking about what they should bring tomorrow for 'my farewell breakfast'. What do I care?

One girl will bring either muffins or porridge ( depending on her mood tomorrow ) The other one will bring cereal, and another one said she will bring cornflakes. Romain do not have anything in his apartment, so it is 'a bit of a problem for him'.

Then I got an email from the secretary saying that I am the 'guest of honour' - so no need for me to bring anything ( it wasn't my plan to bring anything ) My word!! I have NEVER seen anything like this!

But let me carry on with my work and focus on the more 'positive' things! Todat is the second last day, because tomorrow is my last working day at AFD. I do not think I will miss any of the people here, because a new life is about to enfold, and I will make new friends soon. All of these people will be 'all forgotten'

But for those dear to me - people like my Facebook friends - will not be forgotten!

Have a wonderful day. Until next time

Welcome to all my new friends

Just to welcome everybody to my BLOG.

I am not an expert as yet, but hope to keep you posted on my daily activities on the island of Vanuabalavu.

I will be leaving South Africa on the 31st of July. Will spend a few days in Sydney (wish I booked it for longer) and then travel to Nadi (you pronounce it Nandi) where I will be for a few days. Then it is off to Suva, the capital of Fiji, and from there we will sail with the yacht "Tau" to Vanuabalavu, where I will spend my days.

There is still so much to do before I leave, but believe me, I am so looking forward to that.

You are ALL welcome to come and visit.

Twee weke van nou af

Ek het vannaand heerlik in die bad gele en dink aan alles wat vorentoe gaan gebeur. Met 'n glas Franse Champagne in die hand en gerookte mossels op Italiaanse broodjies, het ek soos 'n wafferse edel heer gevoel.

Ek sien so uit na my nuwe lewe op die eiland en kan nie wag om daar te wees nie. Soms voel ek egter skrikkerig vir die onbekende, maar ek weet dat my hemelse Vader vir my hierdie deur geopen het. Toe alles donker en onseker was vir my, het Hy die onmoontlike moontlik gemaak. Daarom glo ek dat hierdie ook maar net 'n "stepping stone" is na iets beters.

Ek weet nie wat vir my voorle nie, maar ek gaan in goeie geloof dat ek wel 'n sukses sal maak van wat van my verwag word om te doen op die eiland. Maar ek sien ook geweldig baie uit om die twee dae in Sydney deur te bring. Indien ek geweet het of vroeer daaraan gedink het, het ek langer in Sydney aangebly om net meer van die plek te kon sien. Maar wie weet? Eendag is ek dalk weer daar en kan ek langer bly.